'

หลักเกณฑ์การขึ้นทะเบียนเป็นแหล่งมรดกโลกแหล่งที่จะได้รับการคัดเลือกให้รวมอยู่ในบัญชีมรดกโลกจะต้องมีคุณค่าโดดเด่นอันเป็นสากล (Outstanding Universal Value; OUV) และสอดคล้องกับหลักเกณฑ์ที่กำหนดอย่างน้อย 1 ข้อจากที่ได้กำหนดไว้ทั้งหมด 10 ข้อตามแนวทางอนุวัติตามอนุสัญญาคุ้มครองมรดกโลก (Operational Guidelines for the Implementation of the World Heritage Convention ดังนี้

1. เป็นตัวแทนที่แสดงถึงความเป็นเอกลักษณ์ด้านศิลปกรรม หรือตัวแทนของความงดงามและเป็นผลงานชิ้นเอกที่จัดทำขึ้นด้วยการสร้างสรรค์อันชาญฉลาดยิ่ง
2. แสดงถึงความสำคัญของการแลกเปลี่ยนคุณค่าของมนุษย์ในช่วงเวลาใดเวลาหนึ่ง หรือในพื้นที่วัฒนธรรมใด ๆ ของโลกผ่านการพัฒนาด้านสถาปัตยกรรมหรือทางเทคโนโลยี อนุสรณ์ศิลป์ การวางแผนบ้านเมือง หรือการออกแบบภูมิทัศน์
3. เป็นเอกลักษณ์ หายากยิ่ง หรือเป็นของแท้ดั้งเดิม
4. เป็นตัวอย่างของลักษณะโดยทั่วไปของสิ่งก่อสร้างอันเป็นตัวแทนของการพัฒนาทาง ด้านวัฒนธรรม สังคม ศิลปกรรม วิทยาศาสตร์ เทคโนโลยี หรืออุตสาหกรรม
5. เป็นตัวอย่างลักษณะอันเด่นชัด หรือของขนบธรรมเนียมประเพณีแห่งสถาปัตยกรรม วิธีการก่อสร้าง หรือการตั้งถิ่นฐานของมนุษย์ที่มีความเปราะบางด้วยตัวมันเอง หรือเสื่อมสลายได้ง่ายเพราะผลกระทบจากการเปลี่ยนแปลงทางสังคมและวัฒนธรรมที่ไม่สามารถกลับคืนดังเดิมได้ หรือการเปลี่ยนแปลงทางเศรษฐกิจ
6. มีความคิดหรือความเชื่อที่เกี่ยวข้องโดยตรงกับเหตุการณ์หรือบุคคลที่มีความสำคัญหรือความโดดเด่นยิ่งในประวัติศาสตร์
7. เป็นแหล่งที่เกิดปรากฏการณ์ทางธรรมชาติที่มีความโดดเด่นเห็นได้ชัด หรือเป็นพื้นที่ที่มีความงามตามธรรมชาติหาพื้นที่อื่นเปรียบเทียบไม่ได้
8. เป็นตัวอย่างที่มีความโดดเด่นสะท้อนถึงวิวัฒนาการความเป็นมาของโลกในช่วงเวลา ต่างๆ กัน ซึ่งรวมไปถึงร่องรอยของสิ่งมีชีวิตหรือกระบวนการทางธรณีวิทยาที่สำคัญอันทำให้เกิดรูปลักษณ์ของแผ่นดินหรือลักษณะธรณีสัณฐาน หรือลักษณะภูมิประเทศที่สำคัญ
9. เป็นตัวอย่างที่มีความโดดเด่นสะท้อนถึงกระบวนการนิเวศวิทยา และชีววิทยาซึ่งก่อให้เกิดและมีพัฒนาการของระบบนิเวศทางบก หรือระบบนิเวศน้ำจืด หรือระบบนิเวศชายฝั่งและทางทะเล และสังคมสัตว์และพืช
10. เป็นถิ่นที่อยู่อาศัยที่มีความสำคัญสูงสุดสำหรับการอนุรักษ์ความหลากหลายทางชีวภาพในถิ่นกำเนิด ซึ่งรวมไปถึงถิ่นที่อาศัยของชนิดพันธุ์พืช และ/หรือชนิดพันธุ์สัตว์ ที่มีคุณค่าโดดเด่น เชิงวิทยาศาสตร์ หรือเชิงอนุรักษ์ระดับโลก

'

1. เสนอแนะนโยบาย/แผนงาน และจัดทำโครงการเพื่อการอนุรักษ์ คุ้มครองแหล่งมรดกโลกของประเทศ
2. ดำเนินงานตามพันธกรณีในอนุสัญญาว่าด้วยการคุ้มครองมรดกโลกทางวัฒนธรรมและทางธรรมชาติ (World Heritage Convention)
3. พิจารณาเสนอแหล่งมรดกทางวัฒนธรรมและทางธรรมชาติ เพื่อบรรจุไว้ในบัญชีแหล่งมรดกโลก รวมทั้งพิจารณาปรับปรุงเพิ่มเติมแหล่งมรดกดังกล่าวให้เหมาะสม ตามสถานการณ์
4. ประสานการดำเนินงานเพื่อการอนุรักษ์และคุ้มครองแหล่งมรดกโลกและปฏิบัติหน้าที่ในฐานะหน่วยประสานงานกลางอนุสัญญาคุ้มครองมรดกโลก (National Focal Point)
5. ประสานงานระหว่างหน่วยงานที่เกี่ยวข้องตามพันธกรณีอนุสัญญาคุ้มครอง มรดกโลก กับองค์กรระหว่างประเทศที่เกี่ยวข้อง เช่น องค์การยูเนสโก (UNESCO) ศูนย์มรดกโลก (World Heritage Centre)  สภาการโบราณสถานระหว่างประเทศ (The International Council on Monuments and Sites: ICOMOS)  สหภาพสากลว่าด้วยการอนุรักษ์ (The World Conservation Union: IUCN)  และศูนย์นานาชาติด้านการศึกษาซึ่งการสงวนและฟื้นฟูเกี่ยวกับทรัพย์สมบัติทางวัฒนธรรม (The International Centre for Study of the Preservation and Restoration of Cultural Properties: ICCROM) เพื่อร่วมกันดำเนินการคุ้มครองแหล่งมรดกทางวัฒนธรรมและทางธรรมชาติที่ได้รับการขึ้นบัญชีแหล่งมรดกโลก
6. วิเคราะห์และกำหนดท่าทีของราชอาณาจักรไทยในการประชุมคณะกรรมการมรดกโลก รวมทั้งประสานการดำเนินงานตามข้อมติของคณะกรรมการมรดกโลกในส่วนที่เกี่ยวข้องกับราชอาณาจักรไทย
7. ปฏิบัติหน้าที่ในฐานะฝ่ายเลขานุการคณะกรรมการแห่งชาติว่าด้วยอนุสัญญาคุ้มครองมรดกโลก และฝ่ายเลขานุการคณะทำงานเตรียมการประชุมคณะกรรมการมรดกโลกสมัยสามัญ
8. พิจารณาดำเนินการอื่นๆ ที่เกี่ยวข้องตามที่คณะกรรมการแห่งชาติว่าด้วยอนุสัญญาคุ้มครองมรดกโลก และคณะทำงานเตรียมการประชุมคณะกรรมการมรดกโลก มอบหมาย
9. ประสาน ติดตาม และกำกับการดำเนินโครงการ/กิจกรรมในพื้นที่มรดกโลก ทางวัฒนธรรมและทางธรรมชาติ เพื่อให้เป็นไปตามนโยบายแผน แนวทาง มาตรการ และระเบียบปฏิบัติที่ได้จัดทำไว้
10. ปฏิบัติงานร่วมกับหรือสนับสนุนการปฏิบัติงานของหน่วยงานอื่นที่เกี่ยวข้องหรือที่ได้รับมอบหมาย